Ωριμότητα της άνευ όρων αγάπη
Σε γενικές γραμμές, όλες οι δυσκολίες της ζωής μειώνονται στο γεγονός ότι είμαστε εδώ και τώρα αντιστάθηκε στη θέση μας στην πραγματικότητα, και φιλοδοξούν να κάτι άλλο, σε κάτι που θα κάνει τη ζωή ευχάριστη-που είναι κατάλληλο για την ευχαρίστηση.
Αυτό συμβαίνει κυριολεκτικά. Σε κάποιο μέρος του σώματος σχεδόν κάθε πρόσωπο στην παρουσία-συνεχής "guljajushhee" ταλαιπωρία, εκφρασμένη σε prituplennom, και μερικές φορές η οξεία δυσαρέσκεια της εμφάνισης.
Δεν δεχόμαστε την ύπαρξή μας σε αυτό το περιστασιακό μαζί μας τώρα πραγματικότητα, και ως εκ τούτου φιλοδοξούμε να το λεγόμενο «καλύτερο», το οποίο με τη βία της ελπίδας μας αργαλειούς για Zatvorkah λόγος οργασμική μια υπόδειξη για την πιθανή ευτυχία.
και την αγάπη... Η αγάπη στην ουσία της δεν είναι κάποια ιερή "απόλαυση", αλλά μια απλή ταπεινότητα με τη στιγμή που αυτή η ζωή λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή. Και το γεγονός ότι ακόμη και αγαπώντας, συνεχίζουμε να αντισταθούμε στη ζωή. Η συγκεκριμένη ποικιλία της αγάπης καταδεικνύει ακριβώς πού και πώς δεν δεχόμαστε τη ζωή, εμποδίζοντας τη ροή των εντυπώσεων με αυτές τις αποχρώσεις που κάνουν την άνευ όρων αγάπη του σκυροδέματος, με στόχο τη θυσία του αντικειμένου της στοργής μας "αγάπη".
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
Η εκδήλωση της άνευ όρων αγάπης είναι ένα ορισμένο είδος ωριμότητας της συνείδησης, ικανή να αποδεχθεί αυτό που συμβαίνει χωρίς βία, χωρίς να επιχειρήσει να ξαναφτιάξει, αλλάζοντας από μόνο του. Σε αυτή τη ζωή είναι αδύνατο να κυριαρχήσει όλα, ως εκ τούτου βαθιά ταπεινότητα με τον εαυτό της χωρίς όμορφες ψευδαισθήσεις-αν και δεν είναι απλό, αλλά, ίσως, ο μόνος τρόπος για την ικανοποίηση της εμφάνισης, δεν εξαρτάται από οποιεσδήποτε συνθήκες. η αγάπη είναι ένα θεμελιώδες θέμα που περνάει Μια κόκκινη κλωστή σε όλη μας τη ζωή. Η αγάπη, ίσως, είναι η πιο αμφιλεγόμενη και πολύπλευρη αίσθηση ότι ο καθένας καταλαβαίνει με τον τρόπο του. Λέει στην Wikipedia ότι η αγάπη είναι "ανιδιοτελής στοργή και μια αίσθηση της βαθιάς συμπάθειας," την οποία μπορώ μόνο να αποδεχθεί εν μέρει. Πολλοί άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι κοντά στην ιδέα της άνευ όρων αγάπη, όπου δεν υπάρχουν επώδυνες συνδέσεις σε όλα. Στην αρχαία φιλοσοφία διακρίνονται τέτοιου είδους ερωτικές σχέσεις όπως: Έρως-παθιασμένη και ενθουσιώδης αγάπη, αγάπη-ανιδιοτελής αγάπης, storgje-τρυφερή και ζεστή αγάπη. Στην αναγέννηση, η αγάπη έγινε αντιληπτή ως μια επιθυμία για την ομορφιά. Τον τελευταίο αιώνα, ο ψυχολόγος Σίγκμουντ Φρόιντ προσπάθησε να τεμαχίσει την αγάπη, και να την υποβαθμίσει στην "πρωτόγονη σεξουαλικότητα". Οι οπαδοί του Φρόιντ προσπάθησαν να κάνουν μια μετάβαση από μια καθαρά βιολογική περιγραφή σε μια «κοινωνικο-πολιτισμική». Αλλά δεν μας ενδιαφέρουν όλες αυτές οι ψευδοεπιστημονική και φιλοσοφικές "πέτρες". Ζούμε στην πραγματική ζωή, σε πραγματικές σχέσεις. Και σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να εκφράσω την υποκειμενική κατανόησή μου για το πώς η αγάπη εκδηλώνεται στις σχέσεις με τους ζωντανούς ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου